آشنایی با کابل کواکسیال

کابل کواکسیال یا در لفظ رایج کواکسیال (Coaxial cable)، در فارسی «کابل هم محور» نامیده می‌شود. کابل کواکسیال یک رسانای داخلی (معمولا از جنس مس) دارد که توسط یک عایق منعطف پلاستیکی محصور شده‌اند.

کابل کواکسیال یا در لفظ رایج کواکسیال (Coaxial cable)، در فارسی «کابل هم محور» نامیده می‌شود.
?
این نوع کابل از سال 1936 برای انتقال اطلاعات به کار گرفته شد. کابل کواکسیال یک رسانای داخلی (معمولا از جنس مس) دارد که توسط یک عایق منعطف پلاستیکی محصور شده‌اند. روی این لایه نیز توسط یک رسانای نازک (از جنس آلومینیوم یا مس) برای انعطاف کابل، به هم بافته شده‌است. همه این اجزا، در داخل عایق دیگری جاسازی شده‌اند.

این کابل‌ها دارای «امپدانس» مخصوص به خود هستند. (مقدار مقاومت یک مدار در برابر جریان الکتریکی را امپدانس می‌گویند).

کابل‌های کواکسال بر اساس مقدار مقاومت در برابر جریان، دسته بندی می‌شوند. بعنوان مثال کابل 50 اهم یا 75 اهم.

کابل مورد استفاده در سیستم‌های مداربسته آنالوگ، آنتن‌های دیجیتال خانگی و تلویزیون‌ها از نوع کواکسیال 75 اهم است.
?
امپدانس بیشتر از 75 اهم، تصویر را اشباع و کمتر از آن تصویر را تار می‌کند! اگر به بدنه کابل دقت کرده باشید، امپدانس و برخی اصطلاحات دیگر روی آن حک شده‌است.

یکی از محسنات این کابل این است که هیچ نویزی وارد آن نمی‌شود. یعنی موج انتقالی کاملا محافظت شده است.

انواع مختلفی کابل کواکسیال وجود دارد که RG معروفترین آن هاست. در بین RG‌ها هم «RG59» معروف‌تر است و خصوصا در سیستم‌های مداربسته آنالوگ بیشترین کاربرد را دارد.

از کانکتور‌های (فیش BNC) برای اتصال کابل‌های کواکسال استفاده می‌شود.BNC هم مانند کابل، در دو نوع 50 و 75 اهم تولید می‌شود.

BNC‌ های مورد استفاده در سیستم مداربسته از نوع 75 اهم و به 3 شکل لحیمی، پیچی و پرسی عرضه می‌شود.

انتخاب کابل کواکسیال و BNC مرغوب و دقت در اتصال BNC به کابل یکی از مهمترین بخش‌های کار است که کمتر رعایت می‌شود! بیشتر نویزی که در تصویر دوربین‌های آنالوگ مشاهده می‌شود به جهت همین موضوع است.

مزایای کابل کواکسیال

پهنای باند نسبتا وسیع مورد نیاز اکثر سرویس‌های مخابراتی و انتقال مناسب تصویر
ظرفیت بالای انتقال، حداکثر پهنای باند 300 مگاهرتز
دوام و پایداری خوب
پایین بودن مخارج نگهداری


معایب کابل کواکسیال

مخارج بالای نصب
نصب مشکل‌تر نسبت به کابل‌های دیگر
افت سیگنال در فواصل زیاد
نیاز به استفاده از عناصر خاص برای انشعابات

مطالب مرتبط

کابل مسی , سیم مسی , کابل مخابراتی , سیم زوجی

منبع

کابل مخابراتی از تعداد زوج سیم‌های متفاوتی تشکیل می‌شوند. در این میان رنگ بندی این سیم‌ها به تفکیک زوج‌ها برای تسهیل پروسه‌های اجرا و عیب یابی کمک می‌کند.

کابل مخابراتی از تعداد زوج سیم‌های متفاوتی تشکیل می‌شوند. در این میان رنگ بندی این سیم‌ها به تفکیک زوج‌ها برای تسهیل پروسه‌های اجرا و عیب یابی کمک می‌کند.

?

?
کابل مخابراتی

?
رنگ بندی کابل

?

تعداد زوج سیم‌های کابل‌های outdoor می‌تواند تا 3800 زوج هم می‌رسد. در این حالت نحوه چینش زیرمجموعه‌های 100 زوجی در کابل اصلی به شکل زیر خواهد بود:
?
در این میان رنگ بندی این سیم‌ها به تفکیک زوج‌ها برای تسهیل پروسه‌های اجرا و عیب یابی کمک می‌کند. در واقع بدون در نظر گرفتن استاندارد‌های رنگ بندی امکان اجرا و اشکال زدایی در پروژه‌های مقیاس بزرگ و یا حتی متوسط عملا امکان پذیر نخواهد بود.

کابل‌های مخابراتی مجموعه‌ای از سیم‌های ساده تلفن هستند. سطح مقطع سیم‌های داخلی هر کابلی متفاوت است. به عنوان مثال سطوح مقطع می‌توانند 0?4، 0?5 و 0?6باشند.

استاندارد‌های زیادی در رابطه با رنگ بندی کابل‌های مخابراتی تدوین شده است که از جمله آن‌ها می‌توان به IEC 189-3، ICEA S-80-576، IEC 60189-2, BT210B، CW 1171, CW 1224, CW 1236، IEC 60708-1 و DIN VDE 0815 & 0816 اشاره داشت که دو مورد آخر مربوط به کابل‌های outdoor یا هوایی هستند.

این استاندارد‌ها علاوه بر مشخص کردن ترتیب رنگ‌ها پارامتر‌هایی نظیر سطح مقطع سیم ها، میزان نویزپذیری و همچنین کاربرد‌های هر نوع کابل را تعیین می‌کنند.

اما استاندارد متداول برای رنگ بندی کابل‌های مخابراتی در ایران استاندارد ANSI- ICEA S-80-576 است که البته در همه کشور‌های جهان از جمله آمریکی شمالی و اروپا نیز به کار برده می‌شود.

البته در مقطعی از زمان ژاپنی‌ها رنگ بندی متفاوتی را در نظر می‌گرفتند که امروزه تقریبا منسوخ شده است. این استاندارد تفاوت بسیار جزیی با استاندارد جهانی دارد که به عنوان مثال می‌توان به استفاده از رنگ صورتی و آبی به صورت یکدست و نقطه چین اشاره کرد.

در استاندارد حاضر ANSI- ICEA S-80-576 رنگ‌ها به دو دسته اصلی و فرعی تقسیم می‌شوند.

رنگ‌های اصلی عبارتند از: سفید، قرمز، مشکی، زرد و بنفش. رنگ‌های نارنجی، سبز، قهوه‌ای و طوسی نیز رنگ‌های فرعی به حسابت می‌آیند. از ترکیب 5 رنگ اصلی با هر کدام از رنگ‌های فرعی می‌توان به پنج زوج متفاوت دست یافت.

به این ترتیب در نهایت با وجود پنج رنگ اصلی و پنج رنگ فرعی می‌توان به بیست و پنج زوج سیم متفاوت رسید. شماتیک اجرای این استاندارد در شکل زیر به خوبی گویای مطلب است:

?
رنگ بندی کابل‌های مخابراتی

همانطور که اشاره شد به این ترتیب می‌توان تا بیست و پنج زوج سیم را کاملا تفکیک نمود.

سایر زوج‌ها از همین رنگ‌ها تولید می‌شوند. به این ترتیب که پس از دسته شدن بیست و پنج زوج اول دور آن یک نوار با رنگی از همین استاندارد پیچیده می‌شود و با همین رنگ‌ها دسته بندی 25 زوج اول و دوم و الی آخر مشخص می‌شود. ترتیب رنگ بندی یک دسته بیست و پنج زوج را در جدول زیر مشاهده نمایید


?
امروزه برای ظرفیت‌های بیشتر از فیبر نوری استفاده می‌شود و فیبر نوری در مقصد به یک دستگاه مبدل فیبر نوری یا PNU متصل شده و خروجی‌های زوج سیم آنالوگ از دستگاه PNU توزیع می‌شوند.

منبع: رویان

کابلهای مخابراتی و استانداردهای آن

?

شاید شما در خیابان یا اطراف منزل نیروهای مخابرات را مشغول سربندی و اتصال کابلهای مخابراتی چند صد زوجی تلفن دیده باشید و این سوال در ذهنتان نقش بسته باشد که چگونه می شود این سیم هارا شناسایی کرد و صحیح و بدون خطا سربندی کرد؟

جواب این سوال در سیستم رنگ بندی استاندارد و جهانی کابلهای مخابراتی است ، بدین صورت که زوجهای سیم تلفن در دسته های 5 تایی یک رنگ ثابت و 5 رنگ متغیر دارند . به رنگهای ثابت tip و به رنگهای متغیر ring می گویند. به عنوان مثال : زوج 1 = سفید و آبی – زوج 2 = سفید و نارنجی و …. همانطور که در مثال میبینید این دو زوج سیم رنگ مشترک سفید دارند و فقط آبی و نارنجی در آنها مشترک است . جهت درک بیشتر به عکس زیر توجه کنید:

?

طرح شماتیک یک کابل 25 زوجی

رنگ بندی استاندارد

در تصویر بالا در 5 زوج اول رنگ سفید مشترک و به ترتیب 5 رنگ (آبی-نارنجی-سبز-قهوه ای-طوسی) متغیر هستند و در 5 زوج دوم رنگ مشترک به قرمز تغییر پیداکرده و رنگهای متغیر همان 5 رنگ قبلی می باشند ، پس با یک نگاه می توان فهمید اگر بتوانیم 5 رنگ متغیر (آبی-نارنجی-سبز-قهوه ای-طوسی) را به همان ترتیب به حافظه بسپاریم توانایی تشخیص زوج های بعدی را خواهیم داشت.

حالا می خواهیم یک مرحله جلوتر رویم، همانطور که دیدید برای تشخیص کابل 5 زوج دوم از رنگ مشترک قرمز استفاده شده و بعد از آن مشکی در ردیف سوم و زرد در ردیف چهارم و بلاخره بنفش در ردیف پنجم . در نتیجه با یادگیری و به حافظه سپردن فقط 10 رنگ می توانیم 25 زوج سیم را ساماندهی کنیم، به همین جهت است که اگر در هر کجای دنیا به یک فرد مخابراتی بگویید زوج 21 چه رنگی است بلافاصله می گوید (بنفش آبی) چون او می داند زوج 21 در واقع اولین زوج از ردیف 5 می باشد اولین زوج آبی بوده و ردیف 5 هم بنفش می باشد.

نگران نباشید

 برای کابلهای 25 زوج به بالا لازم نیست بیشتر از 10 رنگ را حفظ کنید چون شرکتهای سازنده کابل هر 25 زوج را داخل یک باند پلاستیکی پیچیده و از 25 زوج دیگر جدا می کنند و این باندها را هم با رنگهایی که یاد گرفتید از هم جدا می کنند. بدین صورت که 25 زوج اول با باند آبی و 25 زوج دوم با باند نارنجی و الی آخر. جهت درک بیشتر به عکس زیر توجه کنید:

?

دسته ها با بند رول رنگی ازهم جدا شده اند

منبع